Didi wordt op school gepest door Murat en zijn vrienden. Het wordt steeds erger, ze kan zelfs niet meer van haar danslessen genieten. Toch vertelt ze thuis zo min mogelijk, omdat ze haar chronisch zieke moeder niet wil belasten. Haar broers hebben wel iets door en proberen haar te helpen, maar kunnen niet tegen Murat en zijn criminele broer op; hetzelfde geldt voor haar goede vriend Rachid. De leraren op school doen niets tegen het pesten, eentje vindt zelfs dat het Didi’s eigen schuld is. Als Didi’s grote broer ingrijpt, dient de familie van Murat een aanklacht in tegen hem. Het verhaal, gebaseerd op de ware gebeurtenissen, beschrijft goed de machteloosheid en schuldgevoelens van Didi. Murat en de leraren (op eentje na) zijn nogal eendimensionaal beschreven, maar de overige personages zijn levensecht. De schrijfster wil, zo schrijft ze in het nawoord, overdragen dat slachtoffers van pesten vooral niet moeten zwijgen, maar iemand in vertrouwen moeten nemen. Didi doet dat, maar desondanks duurt het even voor ze hulp krijgt. Net als drie eerdere boeken, waaronder 'Xinia's wraak'*, kreeg de auteur ideeën voor dit verhaal door de ontmoeting met een leerlinge op een school waar zij als Schoolschrijver aan verbonden was.Vanaf 10 jaar. Verberg tekst