Het leven van de 16-jarige Ramiro in Colombia neemt een drastische wending wanneer paramilitairen zijn dorp 'afstraffen'. Bij deze actie komen de ouders van zijn beste vriend Miguel om het leven en wordt diens zus Lisette tegen haar wil meegenomen. De twee jongens besluiten om zich aan te sluiten bij de guerillabeweging FARC om Lisette terug te halen en te wreken. Waar Miguel zich langzaamaan begint te vinden in sabotageacties en de guerillageest, gaat Ramiro zijn eigen weg. Hij verafschuwt het geweld en enkel de zoektocht naar Lisette weerhoudt hem ervan te vluchten. De gebeurtenissen raken in een stroomversnelling: Lisette wordt gevonden maar ontpopt zich als dubbelspion, het geweld escaleert met een fatale afloop en Ramiro leert hoe verlies een constante blijkt in het leven.

De vlotte, aangename schrijfstijl van Rood trekt de lezer langs beelden van geweld, actie, spanning en dramatiek in een zwaar gekwetst Colombia. Zonder overdreven emotioneel te zijn, tovert ze kippenvel op de armen en geeft ze perfect weer hoe jongeren de ergste dingen meemaken en de kans niet hebben deze te verwerken. Hoewel het verhaal van Ramiro fictie is, zijn vele gebeurtenissen gebaseerd op getuigenissen van jonge vluchtelingen, die ze ontmoette op de boerderij waar ze zelf een maand verbleef en meehielp.

De ogen van de condor is het tweede boek in de reeks 'schrijvers en vluchtelingen'. Stichting Vluchteling Schrijvers nodigt schrijvers uit om enkele weken in een vluchtelingenkamp te verblijven en er daarna een boek over te schrijven (zie www.vluchteling.org). [Elke Verhoeven] Verberg tekst

Als het Colombiaanse dorp waar de bijna 16-jarige Ramiro, de verteller van dit verhaal woont, wordt overvallen door een paramilitair doodseskader, laten de ouders van zijn vriend Miguel het leven en wordt diens zus Liseth ontvoerd. De beide jongens vatten het levensgevaarlijke plan op om haar te gaan bevrijden. Daartoe sluiten ze zich aan bij de guerrillabeweging FARC waar ze worden ingewijd in de vaak afschuwelijke kneepjes van dit 'handwerk'. Ze ontmoeten Liseth in een dubbelrol als overloopster van de paramilitairen. Het geweld van de guerrilla’s gaat hen steeds meer tegenstaan. De situatie escaleert waarna blijkt dat geweld ook voor hen slechts verliezers kent, maar dat het leven toch altijd onverstoorbaar zijn gang gaat, gesymboliseerd door het open einde van deze roman. Dit spannende, in lenige taal geschreven, indrukwekkende en dramatische verslag vol actie geeft onophoudelijk een onthutsend beeld van het dagelijkse geweld in Colombia dat zoveel levensgeluk verwoest. De auteur schreef het naar aanleiding van een verblijf ter plekke, gebruik makend van authentieke verhalen van ontheemden. Zie ook www.vluchteling.org. Vanaf ca. 14 jaar. Verberg tekst

Miguel viel dood neer toen ik hem raakte. Hij kreunde nog even en gaf bloed op. Zijn mond bleef half open hangen, zijn ogen draaiden. Miguel was mijn beste vriend en je kon altijd op hem rekenen. Hij probeerde niet vals te spelen, door bijvoorbeeld door te lopen nadat hij neergeschoten was, of zich achter de waterbak te laten vallen, seconden nadat je gevuurd had. En hij kwam niet met smoesjes aan als: ‘Maar jij had geen kogels meer,’ of: ‘Het is maar een schampschot.’ Nee, Miguel viel gewoon neer, reutelde wat en stierf. Op Miguel kon je altijd rekenen. Toen. Maar ik weet niet of iemand – sinds alles wat er daarna is gebeurd – nog op mij kan rekenen. Waar Miguel en Ramiro in het begin van het boek nog oorlog spelen, speelt luttele pagina’s later de oorlog met hen. Hun dorp wordt geplunderd, de ouders van Miguel worden vermoord, zijn zus wordt ontvoerd. Na deze plundering is niets meer hetzelfde. In een impulsieve opwelling besluiten de twee vrienden zich bij de guerilla aan te sluiten, in de hoop zo Miguels zus terug te vinden. Maar zo rooskleurig als ze het zich hadden voorgesteld blijkt deze toetreding niet te zijn. Het directe begin van dit boek en het vertelstandpunt zorgen ervoor dat je onmiddellijk wordt meegesleept in een angstaanjagend realistisch verhaal. Zonder tijdens het verhaal al te veel in te gaan op achterliggende motieven, weet Lydia Rood toch een beeld te geven van de burgeroorlog in Columbia. Voor de liefhebber worden deze achterliggende motieven meer uitgebreid besproken in een toegevoegd hoofdstuk in het boek. De personages die leven in deze oorlog, krijgen bladzijde na bladzijde een meer uitgesproken gezicht. Momenten van gruwel worden enkel verzacht door een sterke vriendschapsband. Een boek dat bijblijft …
Verberg tekst